Augustyn Halotta. Śmierć w szuflodzie z betonu

Zapewne większość z Was kojarzy film „Paciorki jednego różańca” Kazimierza Kutza. Akcja rozgrywa się na osiedlu Giszowiec w latach 70., gdy dawna osada górnicza, miasto ogród, była zrównywana z ziemią, aby na ziemi tej następnie postawić wielopiętrowe bloki. Wtedy – symbol nowoczesności – ach, ta bieżąca woda w kranie. Dzieło Kazimierza Kutza przyczyniło się do ocalenia części tego unikatowego osiedla, które dziś raz po raz odwiedzają turyści.

Film to o tyle oryginalny, że główne role w nim – górnika Habryki i jego żony – zagrali kompletni amatorzy. Nie mogli tego zrobić lepiej, kto widział, ten musi to przyznać. Rolę Habryki zagrał Augustyn Feliks Halotta.

Nasz aktor-amator miał także inne pasje, napisał między innymi książkę „Śląskie bery, bojki i opowiastki z dawnych lat”. Znajdziemy ją w wielu śląskich domach. I nie tylko zresztą śląskich, bo była i w moim. W książce tej zamieścił między innymi legendę o tym, jak świnie znalazły węgiel na Murckach.

Na cmentarzu przy ul. Goetla znajduje się jego grób tego nietuzinkowego człowieka. Nieco przekrzywiony nagrobek, wspólny z żoną Salomeą.

Podczas wycieczki po Murckach Granicami Księstwa Pszczyńskiego dowiedziałam się rzeczy zaskakującej, a zarazem zaskakująco smutnej. Otóż ponoć nigdy na Giszowcu nie wydarzyła się taka historia, jak w filmie Kazimierza Kutza, fabuła filmu jest całkiem fikcyjna. Za to sam aktor, Augustyn Halotta powtórzył w życiu filmową historię. Przeprowadzony z domku fińskiego na obecnym Osiedlu Kukuczki (dzielnica Katowic – Bogucice) do bloku na Murckach, zmarł po około pół roku.

Grób Augustyna i Salomei Halottów na murckowskicm cmentarzu.

——————-

Polecam:

Historie zapomniane  na blogu Murcki – Erdmancyjŏ. Tam znajdziecie bardziej szczegółowy opis tej historii.

Magdalena